Contact

Liever 10 tieners in het publiek dan 200 volwassenen

Apr 01, 2019

Dit schreef ze me

Beste, ianka

Ik ben niet zenuwachtig wanneer ik voor mijn klas van 20 tieners sta les te geven, maar laat me niet spreken voor publiek want ik begeef het van de stress. Ik begrijp dat niet. Wat doe ik hieraan?

Als actrice heb ik jarenlang schoolvoorstellingen in het theater gespeeld. Een zaal van 300 lagere schoolkinderen was fun maar 300 tieners.... voelde aan als de Muur van Geraardsbergen fietsen aan 50 km per uur terwijl het regent..
Eens je dat onder de knie had, kon je elk publiek aan.
Persoonlijk zou ik meer stress hebben om dagelijks voor zo'n groep van puberende hormonen te staan dan voor 300 volwassenen die weten hoe ze zich moeten gedragen. Dus voor mij was deze dame al beter gewapend dan ze zelf vermoedde!

De vrouw blijkt een leerkracht te zijn die het gewoon is om voor een klas hormoonbommetjes te staan, maar haar zenuwen niet meer de baas kan wanneer ze moet spreken voor een zaal vol ouders. Wat loopt er fout?

Laat ons eens kijken naar wat er gebeurt wanneer ze voor de klas staat.

Stel jezelf in de plaats van deze leerkracht. Omdat je dit vak al jaren doet ken je je publiek door en door. Elk jaar opnieuw krijg je eenzelfde leeftijdsgroep waarvan je perfect kunt inschatten wat er in hun hoofd zoal kan omgaan, waar ze mee bezig zijn en hoe zich dat uit in woord en gedrag. Omdat de frequentie waarmee je tegen hen spreekt ontzettend hoog ligt (elke dag) leer je hen ook persoonlijk kennen en kan je hen nog beter inschatten. Bovendien ben je volledig doordrongen van wat je voor de klas brengt en hoef je daar niet al je aandacht meer aan te schenken. Je bent met andere woorden in staat om je leerstof over te brengen, terwijl je een groot deel van je aandacht naar je publiek kan laten gaan. Je weet ook dat de reden waarom deze mensen voor je neus zit, dat die niet bij jou ligt maar bij de overheid. Ze zijn verplicht van naar school te komen. Je hebt dus heel wat zekerheden in je rugzak steken die maken dat je je comfortabel voelt voor een klas.

Maar... was dit in het begin ook zo? Denk eens terug aan je stageperiode? Hoe ging het eraan toe toen je voor de eerste keer een lessenpakket verder moest uitwerken, en het dan voor de eerste keer op 1 september overbracht? Voelde je je dan ook zo zeker?

Toch heb je door herhaling, jezelf sterker gemaakt, zekerder van je stuk. Je hebt geleerd hoe je met je publiek moet omgaan.

En dan nu dat andere publiek

Laat ons dan nu kijken naar je sprekerscapaciteiten wanneer je voor een ander publiek staat. Stel jezelf dezelfde vragen:

- Ken je je doelgroep net zo goed als je klas?
- Zie je deze mensen ook zo vaak als je klas?
- Is wat je brengt ook zo gekend en eigen gemaakt door het vele oefenen?
- Is de reden waarom deze mensen daar zitten ook eentje die jou veilig stelt van alle verantwoordelijkheid?
- Hoe vaak heb je dit verhaal al gebracht voor een publiek. Evenveel?

Ik ben er zeker van dat je bij minstens drie antwoorden een nee zullen krijgen. En dat is logisch.
Waarom verwacht je dan dat eenzelfde engagement van jou als spreker zal voldoen?

Ken je publiek

Wanneer de regels van het spel veranderen moet je jezelf opnieuw positioneren. Je arsenaal aan positieve ervaringen moeten overgezet worden naar een nieuwe situatie. Dat overzetten vraagt om aanpassen, tweaken van je kennis.
Wanneer je gewend bent je publiek te kennen en je komt in een situatie waarop je er geen zicht op hebt, vraag dan aan de organisatie om een profiel van je bezoekers te bezorgen. Ga aan de slag met dat profiel en creëer een persona. Geef je persona een echte naam en beeld je tijdens je presentatie in dat je tegen die persoon aan het spreken bent.